جمال سیفی (متولد ۱۹۵۴) تبعه ایران است و از سپتامبر ۲۰۰۹ قاضی دیوان دعاوی ایران-ایالات متحده میباشد. او از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶ عضو دیوان دائمی داوری بود و در کمیتۀ حقوقدانان برجستۀ بینالمللی که نگارش قواعد اختیاری داوری سال ۲۰۱۲ دیوان دائمی داوری و پروتکل اختیاری راجع به دستورهای موقت (۲۰۲۲) را بر عهده داشتند، عضویت داشت.
قاضی سیفی در سال ۱۹۷۸ با مدرک لیسانس (کارشناسی) از دانشگاه ملی ایران و در سالهای ۱۹۸۶ و ۱۹۹۰ به ترتیب با مدارک فوق لیسانس (کارشناسی ارشد) و دکتری تخصصی در حقوق بین الملل و داوری از دانشگاه هال (انگلیس) فارغالتحصیل شد. وی از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۵ به عنوان قاضی دادگستری ایران خدمت کرد. او در سال ۱۹۹۲ به عضویت کانون وکلای دادگستری مرکز در آمد و به تأسیس دارالوکالۀ جمال سیفی و همکاران، با تمرکزِ عمده بر داوری بینالمللی، پرداخت که با انتصاب در دیوان از آن دارالوکاله ترخص یافت. طی آن مدت، وی به عنوان وکیل اصلی و کارشناس حقوقی در چندین پروندۀ داوری بینالمللی و داخلی فعالیت نمود و در امور حقوقی بینالمللی و تجاری به ارائۀ مشاورۀ حقوقی پرداخت. در کنار این، او از اوایل دهۀ ۱۹۹۰ به طور مداوم به عنوان داور اختصاصی، داور منفرد یا سرداور در چندین پرونده داوری بینالمللی و داخلی فعالیت نموده است.
قاضی سیفی در کنار فعالیت حرفه ای حقوقی خود، کار علمی خویش را به عنوان استادیار حقوق بینالملل در دانشگاه هال (۱۹۸۹-۱۹۹۱) آغاز نمود، جائی که وی در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ برای دو سال تحصیلی به عنوان «استاد مهمان» به آن بازگشت و به تدریس دورۀ کامل داوری تجاری بینالمللی در آنجا پرداخت. وی از اواخر سال ۱۹۹۱ عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) ایران شد. وی در همین دانشگاه دارای مرتبه دانشیاری بود تا اینکه در سپتامبر ۲۰۰۹ برای پیوستن به دیوان دعاوی ایران-ایالات متحده از آنجا مرخصی گرفت، لیکن ارتباط علمی وی با دانشگاه شهید بهشتی تا دوره های اخیر ادامه داشت. قاضی سیفی از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۱ به همکاری با دانشگاه تیلبورخ در هلند و تدریس دورۀ کامل حقوق داوری بینالمللی در این دانشگاه پرداخت. او به مقام «کرسی استادی حقوق جهانی» برای سال ۲۰۱۵ و متعاقبا مقام «استاد ممتاز مهمان» برای سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ در دانشگاه تیلبورخ نائل آمد.
قاضی سیفی عضو بسیاری از انجمنهای علمی، نهادهای داوری و هیأتهای تحریریه ملی و بینالمللی، شامل عضویت هیأت تحریریۀ سالنامۀ آسیایی حقوق بینالملل (۲۰۱۰-۱۹۹۸)، مجله پژوهش های حقوقی (۲۰۰۰-تاکنون)، مجله حقوقی بین المللی (۲۰۰۶-تاکنون) و نشریه ایرانی مطالعات ملل متحد (۲۰۰۱۷-تاکنون)، بوده است. او طی سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ پروژۀ تهیه، تدوین و نگارش نخستین قواعد داوری مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران را هدایت کرد. قاضی سیفی به ارائۀ درس و سخنرانی در کنفرانسهای ملی و بینالمللی عدیدهای شامل درسها و سخنرانیهایی در ACIC، TRAC، DILA، IBA، ICC، LCIA و PCA و نیز چندین دانشگاه ایرانی، آسیایی و اروپایی پرداخته است. وی نویسندۀ اصلی «گزارش داوری ایران» در دایرهالمعارف داوری بینالمللی (Juris Publishers, December 2011) و سر دبیر مُجلّد ایران دائره المعارف آسیائی حقوق بین الملل عمومی – و نویسنده فصل مقدماتی و بسیاری از مداخل آن- که با همکاری بیست استاد و پژوهشگر ایرانی تهیه و منتشر شد (Brill Nijhoff Publishers, October 2021)، بوده است. قاضی سیفی چند کتاب نوشته و منتشر کرده است، از جمله آنها، کتاب های، حقوق مسئولیت بین المللی (چاپ های اول و دوم، سالهای ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱)، حقوق جانشینی دولت (سال ۱۴۰۱) و منتخب مقالات در حقوق، دادرسی و داوری بین المللی (جلد اول، ۱۴۰۲) می باشد. همچنین وی به انتشار مشترک کتاب «انتخابات آزاد و منصفانه در حقوق و رویه بینالمللی» (ترجمه به فارسی، چاپ های اول و دوم سالهای ۱۳۸۰ و ۱۳۸۶) پرداخته است. او بیش از هفتاد مقاله، فصل کتاب، گزارش و نظریه در سطح ملی و بینالمللی به فارسی و انگلیسی در زمینههایی چون داوری بینالمللی؛ مسئولیت دولت؛ دیوان بینالمللی دادگستری؛ حقوق معاهدات؛ مسئولیت مدنی دولت مطابق معاهدات حقوق بشری؛ قوانین داوری ایران و مقررات نفت و گاز آن منتشر نموده است.
